بررسی تطبیقی موجبات فسخ نکاح در فقه امامیه و حقوق پاکستان

Abstract

انحلال رابطۀ زوجیت فقط در مواردی خاص و آن هم در شرایطی که در فقه و قانون پیش‌بینی شده‌است، صورت می‌گیرد. در فقه امامیه و حقوق پاکستان که در حوزۀ شریعت براساس فقه حنفیه است، موجبات فسخ نکاح به‌طورکلی به سه قسم تقسیم شده‌است: دستۀ اول: خیار عیب، دستۀ دوم: خیار تدلیس، دستۀ سوم: تخلف از شرط صفت. این پژوهش به‌صورت توصیفی-تحلیلی با رویکرد تطبیقی با هدف آشنایی و برجسته‌کردن وجوه اشتراک و افتراق موجبات فسخ نکاح در فقه امامیه و حقوق کشور پاکستان تهیه و تنظیم شده‌است. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که در فقه امامیه برای فسخ نکاح مراجعه به دادگاه به‌جز عیب عنن لازم نیست و جنون تنها عیب مشترک در زوجین است؛ اما در احوال شخصیه پاکستان علاوه‌بر جنون، جذام و برص نیز جزو عیوب مشترک زوجین به‌شمار می‌روند و برای انحلال رابطۀ زوجیت بنابر عیوب مشترک و تخلف از شرط صفتی که در ضمن عقد گنجانده شده‌باشد، مراجعۀ زوجین به دادگاه الزامی دانسته شده‌است.