مثنوی «چراغ دیر» غالب و اسطوره‌شناسی هندی گنگا و بنارس و عدد مقدّس 108

Abstract

میرزا اسدالله خان غالب، یکی از برجسته‌ترین چهره‌های ادبیات اردو، فروزان‌ترین ستاره‌ی سپهر شعر اردو، و متفکّر و نویسنده‌ای شهیر است. وی در سرودن غزل و بعضأ قصیده استاد می‌باشد. غالب را امروزه با اشعار اردویش می‌شناسند، و این در حالی است که دوست نمی‌داشت او را با دیوان اردویش مورد قضاوت قرار دهند (وی این اشعار را بی‌رنگ می‌خواند). وی به اشعار پارسی‌اش علاقه ی خاصی داشت و معتقد بود که این اشعار به تنهایی، قادر به مشهور ساختن اوست. وی حدود یازده مثنوی به پارسی سرود. در این مقاله، به بحث درباره ی اسطوره‌شناسی هندی گنگا و بنارس، و عدد مقدّس 108 و دیدگاه غالب و تحلیل آن در مثنوی «چراغ دیر» می پردازیم.