نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorعنبری, موسیfa_IR
dc.contributor.authorپیری, صدیقهfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T01:01:59Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T01:01:59Z
dc.date.available1399-07-09T01:01:59Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T01:01:59Z
dc.date.issued2019-08-23en_US
dc.date.issued1398-06-01fa_IR
dc.date.submitted2018-02-14en_US
dc.date.submitted1396-11-25fa_IR
dc.identifier.citationعنبری, موسی, پیری, صدیقه. (1398). تبارشناسی گفتمان مدرن فقر در ایران. مطالعات جامعه شناختی (نامه علوم اجتماعی سابق), 26(1), 303-334. doi: 10.22059/jsr.2019.73929fa_IR
dc.identifier.issn1010-2809
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/jsr.2019.73929
dc.identifier.urihttps://jsr.ut.ac.ir/article_73929.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/190706
dc.description.abstractمطالعه گفتمان تاریخی فقر در ایران نشان می‌دهد فضای کنونی مطالعات فقر به سبب درهم‌تنیدگی با گفتمان اقتصاد سیاسی، از سایر ساحت‌ها بخصوص ساحت اخلاقی و فرهنگی آن غافل شده است. این مقاله در پی فهم آن است که فقر چگونه در تاریخ ایران به مسئله اجتماعی تبدیل شده است. رویکرد نظری، پساساختارگرایانه با اتکای بر روش تبارشناسی است. یافته‌ها نشان می‌دهد صورتبندی نوین فقر در بستر مجموعه‌ای از رخدادهای تاریخی همانند تولد زبان نوین اقتصاد سیاسی، فراوانی فاجعه‌ها و مخاطرات طبیعی، مدیریت و دانش برساخت و کنترل فقرا توسط حاکمیت شکل گرفته است. در تاریخ جدید و به طور دقیق­تر از اواسط حکومت قاجار، صورت­های زبانی تازه‌ای در زمینه­ میل به تولید ثروت و امحای فقر در جامعه نشر می­یابند که در اوایل حکومت پهلوی، با بروز رخدادهای دیگر، در گفتمانِ اقتصاد سیاسی جدید متجلی می‌شوند. حقیقت‌مندی رژیم اقتصادی جدید گزاره­ها و نشانگانی همانند ظهور انسان اقتصادی، فایده­گرایی، نفی هرگونه کنش­های سنتی ناسودمند، انباشت ثروت، فقرزدایی، امحای فقرا و ... دارد. همزمان با تولد این زبان جدیدِ از یک سو و افزایش قحطی و افزایش تعداد فقرا در جامعه از سوی دیگر بنا به تشخیص حاکمیت هرگونه نشانگانی که منبع ناسودمندی و بی­نظمی در جامعه باشد، سرکوب و کنترل می‌شود. این جاست که پروبلماتیک جدید در ارتباط با فقر ایجاد، قانون «جمع­آوری فقرا» تصویب می‌شود و مصادیق گوناگون فقرا که گفتمان پیشین، اساساً قائم به حضور آنها بوده، از جامعه منفک و درون مراکز اقامت اجباری همانند دارالفقراها محبوس و به سوژه­های امنیتی، اقتصادی و بهداشتی تبدیل می‌شوند.fa_IR
dc.format.extent580
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمطالعات جامعه شناختی (نامه علوم اجتماعی سابق)fa_IR
dc.relation.ispartofSociological Reviewen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/jsr.2019.73929
dc.subjectتبارشناسیfa_IR
dc.subjectصورتبندی گفتمانیfa_IR
dc.subjectتاریخ ایرانfa_IR
dc.subjectفقرfa_IR
dc.subjectسیاست‌های فقرزداییfa_IR
dc.subjectفاجعه‌های طبیعیfa_IR
dc.titleتبارشناسی گفتمان مدرن فقر در ایرانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeعلمی وپزوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentعضو هیئت علمی گروه مطالعات توسعه دانشگاه تهران.fa_IR
dc.contributor.departmentدکتری جامعه شناسی توسعه دانشگاه تهرانfa_IR
dc.citation.volume26
dc.citation.issue1
dc.citation.spage303
dc.citation.epage334


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد