گسترش نامکان‏ها و تهدید حیات شهری (مطالعه موردی: کرمانشاه)

Abstract

این مقاله تلاش می‌کند فرآیند ظهور نامکان‌ها در کرمانشاه و پیامدهای آن‌ را مورد مطالعه قرار دهد. رویکرد نظری مقاله مبتنی بر آرای مارک اوژه است. ازنظر وی سوپرمدرنیته مولد نامکان است. نامکان‌ جایی است که در آن خاطره، روابط اجتماعیِ پایدار و هویت شکل نمی‌گیرد. روش مطالعه کیفی است. تکنیک گردآوری داده‌ها بررسی اسناد و مشاهده است. یافته‌ها نشان می‌دهند که شهر کرمانشاه در دهه‌ی 40 مکان بوده است؛ اما ظهور سکونت‌گاه‌های غیررسمی، جنگ و خصوصی کردن حوزه‌ی عمومی، ازبین رفتن سینماها، زوال محلات قدیمی و جایگزینی بزرگ‌راه‌ها و تقاطع‌های­ غیرهم‌سطح با خیابان‌ها و میادین، شهر را بدل به نامکانی بزرگ کرده است و حیات شهری در آن کم‌رنگ شده است. این پدیده برای شهروندان عدم تعلق به مکان، عدم تمایل به مشارکت و خشونت را به ارمغان آورده است. تاکنون فرآیند مکان‌سازی و احیای حیات شهری، توسط طراحان و برنامه‌ریزان و مردم در آن انجام نگرفته است.