مدیریت «چرخه شایستگی» و برنامه ریزی آموزشی در دوره کارشناسی فناوری اطلاعات

Abstract

هدف این پژوهش بررسی نحوه مدیریت شایستگی و نحوه برنامه‌ریزی آموزشی در کارشناسی فناوری اطلاعات در کشورها یا حوزه­های استحفاظی مختلف و مقایسه آن با وضعیت ایران بوده است. روش­شناختی پژوهش حاضر، آمیخته از نوع به هم­تنیده بوده و روش­های تحقیق شامل «بررسی اسنادی» و «روش زمینه­یابی» بوده است. در «بررسی اسنادی»، جامعه آماری شامل اسناد مرجع بین‌المللی و ملی، مقالات و پژوهش­های علمی بوده است. در «روش زمینه­یابی»، که ابزارهای تحقیق شامل مصاحبة نیمه‌ساختارمند، پرسشنامه و فن­دلفی است جامعه و نمونه متناسب با هر ابزار تعیین شده است. یافته­های پژوهش نشان داد که نوع برداشت از «شایستگی» بر مدیریت شایستگی و برنامه­ریزی آموزشی تأثیر می‌گذارد. دیگر یافته­ها نمایان ساختند که در حوزه مهندسی از جمله کارشناسی فناوری اطلاعات، شایستگی در طول چهار مرحله پرورش یافته، سنجیده شده و بسط می­یابد که به «چرخه شایستگی مهندسی» شهرت دارد. در کشورها یا حوزه­های استحفاظی مختلف، الگوهای تقریباً مشابهی برای استقرار صحیح «چرخه شایستگی» در مهندسی خصوصاً در حوزه فناوری اطلاعات ارائه شده است. همچنین یافته­های پژوهش حاضر نشان داد که الگوی مناسبی برای مدیریت «چرخه شایستگی» کارشناسی فناوری اطلاعات در ایران وجود ندارد و چرخه مذکور به‌درستی استقرار نیافته است.