اعتباریابی مقیاس نگرش نسبت به علم در بین دانش‌آموزان دوره متوسطه شهر اصفهان

Abstract

هدف اساسی این پژوهش، ارائه مقیاسی فارسی برای اندازه‌گیری نگرش نسبت به علم در بین دانش‌آموزان دوره متوسطه است. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان رشته‌های علوم تجربی و ریاضی‌فیزیک سال دوم دبیرستان شهر اصفهان در سال تحصیلی 90-89 بوده است که تعداد 300 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. روش پژوهش از نوع توصیفی ـ پیمایشی و ابزار مورد استفاده در این پژوهش، ترجمه فارسی مقیاس نگرش نسبت به علم (STAQ) بوده است. داده‌ها با نرم‌افزار spss نسل شانزده تحلیل شدند. ضریب پایایی آلفای کرونباخ برای این مقیاس 84/0محاسبه شد. نتایج تحلیل عاملی گویه‌های مقیاس بیانگر این بود که بیش از 8/35 درصد واریانس نمرات کل با این مقیاس تبیین می‌شد. پس از چرخش عوامل، پنج عامل جذابیت علم، کلاس/ معلم، تلاش‌های خودانگیخته، اضطراب نسبت به علم و الگوی خانواده شناسایی شدند. بنابراین نشان داده شد که مقیاس چند بعدی است و ابعاد آن از روایی و پایایی مناسبی برای سنجش نگرش نسبت به علم برخوردارند. همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که میان جنسیت دانش‌آموزان و نگرش آنان نسبت به علم تفاوت معناداری وجود ندارد. ولی در عامل سوم (تلاش‌های خودانگیخته) این تفاوت معنادار بود و دانش‌آموزان دختر میانگین بالاتری نسبت به دانش‌آموزان پسر داشتند.