بررسی تأثیر کاربرد الگوی تدریس مشارکت حرفه‌ای مراقبت محور بر بعد روانی ـ حرکتی صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری

Abstract

هدف این پژوهش شناسایی اثر بخشی الگوی مشارکت حرفه‌ای مراقبت محور در تدریس واحدهای کارآموزی درعرصه دانشجویان پرستاری ترم 7 دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بود. طرح پژوهشی مورد استفاده از نوع شبه آزمایشی با دو گروه آزمون و کنترل بود. جامعه آماری آن کلیه دانشجویان پرستاری ترم 7 است. در این پژوهش 40 نفر از دانشجویان در دو گروه 20 نفری قرار گرفتند.طرح آزمایشی طی 10 جلسه اجرا گردید، گروه کنترل به روش سنتی و گروه آزمون با استفاده از روش الگوی مشارکت حرفه‌ای مراقبت محور آموزش داده شدند و پس از اتمام جلسات از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد.ابزار اندازه‌گیری، پرسشنامه «بررسی صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری در بخش مراقبت‌های ویژه» محقق ساخته در سال 92 بود. روایی این پرسشنامه توسط گروهی از اساتید دانشگاه و مربیان بالینی مورد تأیید قرار گرفت و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که مقدار آن 93% به دست آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و در بخش استنباطی از آزمون ناپارامتری من ویتنی و نرم افزار SPSS 22 استفاده شد. آموزش به روش الگوی مشارکت حرفه‌ای مراقبت محور بر افزایش صلاحیت بالینی در بعد روانی حرکتی معنادار بود (P<0/001،آماره آزمون=307/5-) و باعث افزایش صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری در حیطه روانی حرکتی شده است.