مدل یابی معادلات ساختاری رابطه بین یادگیری خودراهبر، سبک‌های یادگیری و راهبردهای یادگیری با پیشرفت تحصیلی درس زبان انگلیسی دانش‌آموزان پیش دانشگاهی مدارس دولتی شهر اصفهان

Abstract

این پژوهش با هدف مدل یابی معادلات ساختاری رابطه بین یادگیری خودراهبر، سبک‌های یادگیری و راهبردهای یادگیری با پیشرفت تحصیلی درس زبان انگلیسی دانش آموزان پیش دانشگاهی مدارس دولتی شهر اصفهان به اجرا درآمد. روش آن توصیفی از نوع علّی ـ همبستگی بود. با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، حجم نمونه370 نفر (168پسر و 202 دختر) انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه‌های یادگیری خودراهبر، سبک‌های یادگیری و راهبردهای یادگیری بودند. پس از جمع‌آوری داده‌ها برای تحلیل، درسطح آمار استنباطی از نرم افزارSPSS نسخه 18 ، ماتریس همبستگی و برای تعیین برازش مدل علّی، از نرم افزار ایموس استفاده شد. یافته ها نشان داد که سبک های یادگیری و راهبردهای یادگیری با پیشرفت تحصیلی رابطه دارد. مدل طراحی شده در پژوهش براساس الگوی معادلات ساختاری برازش گردید و شاخص برازش تطبیقی (CFI) 937/.، شاخص برازندگی تطبیقی مقتصد (PCFI) 711/. و جذر واریانس خطای تقریب (RMSEA) 067/0 به دست آمد که نشان داد مدل دارای برازش خوبی بوده است. یافته های مدل معادلات ساختاری در پژوهش نشان داد که یادگیری خودراهبر و سبک های یادگیری به طور مستقیم و غیر مستقیم و راهبردهای یادگیری فقط به طور مستقیم بر پیشرفت تحصیلی تأثیر دارند. راهبردهای یادگیری بیشترین تأثیر را بر پیشرفت تحصیلی دارد