شناسایی و اولویت بندی نیازهای آموزشی معیاری مهارت‌های تدریس اعضای هیأت علمی بر مبنای الگوی شغل و شاغل ـ مطالعه موردی: دانشگاه شیراز

Abstract

هدف اصلی این پژوهش، شناسایی و اولویت بندی نیازهای آموزشی اعضای هیأت علمی با استفاده از الگوی شغل و شاغل بوده است. جامعه آماری شامل همه اعضای هیأت علمی دانشگاه شیراز در سال تحصیلی 90 ـ 91 می‌شود که بر اساس روش نمونه‌گیری طبقه‌ای تصادفی و با استفاده از فرمول کوکران، تعداد 223 نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب شدند. نیازهای معیاری با استفاده از الگوی شغل و شاغل شناسایی و با استفاده از روش چند عاملی درونی اولویت بندی شدند. به منظور شناسایی نیازهای آموزشی هنجاری، پرسشنامه‌ای بر اساس نیازهای معیاری طراحی شد. اعتبار پرسشنامه با استفاده از روش تحلیل عامل اکتشافی مورد بررسی قرار گرفت. پایایی آزمون با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 87/0 محاسبه گردید که نشان از پایایی بالای این آزمون بود. نتایج حاصل از مقایسه نیازهای آموزشی هنجاری نشان داد که بین نیازهای آموزشی هنجاری اعضای هیأت علمی با توجه به مرتبه علمی و سابقه خدمت، تفاوت معنادار وجود دارد. لذا پیشنهاد می‌شود تا نیازهای آموزشی معیاری شناسایی شده به عنوان مبنای نیازسنجی آموزشی دوره‌ای اعضای هیأت علمی قرار گیرد و بر این اساس، برنامه‌های آموزشی اختصاصی برای اعضای هیأت علمی دارای سنوات خدمتی و مراتب علمی متفاوت طرح ریزی و اجرا گردد.