پیش‌بینی حوزه‌های خاص امیدواری دانشجویان در چارچوب سبک‌های دلبستگی آنان

Abstract

هدف این پژوهش پیش‌بینی حوزه‌های خاص امیدواری دانشجویان بر اساس سبک دلبستگی آنان است. طرح مطالعه از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری پژوهش همه دانش‌آموزان ورودی جدید دانشگاه بوعلی سینا همدان در سال تحصیلی 91ـ1390 بودند. نمونه شامل 250 دانشجوی تازه وارد بود که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند و پرسشنامه سبک‌های دلبستگی بزرگسالان (هازن و شیور، 1987) و مقیاس امیدواری حوزه‌های خاص بزرگسالان (سیمپسون، 1999) را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از مدل‌یابی معادله ساختاری تحلیل شد. نتایج نشان داد که دلبستگی ایمن هر پنج حوزۀ خاص امیدواریِ روابط اجتماعی (01/0>P < /font>، 83/0=β)، تحصیلات (01/0>P < /font>، 79/0 =β)، زندگی خانوادگی (01/0>P < /font>، 40/0 =β)، شغل (01/0>P < /font>، 51/0 =β)، و اوقات فراغت (01/0>P < /font>، 62/0 =β) را به‌طور معنادار و مثبت پیش‌بینی کرد، اما دلبستگی اجتنابی هیچ یک از حوزه‌های امیدواری را به‌طور معنادار پیش‌بینی نمی‌کند. دلبستگی دوسوگرا نیز فقط حوزۀ امید در زندگی خانوادگی را به‌طور معنادار و منفی پیش‌بینی می‌کند (05/0>P < /font>، 25/0- =β). بر طبق نتایج به‌دست آمده از پژوهش می‌‌توان ادعا کرد که در افزایش امیدواری به افراد به‌ویژه افرادی که برای روان‌درمانی مراجع می‌کنند، باید به نوع دلبستگی آنان توجه شود. چرا که افزایش امید در این افراد باید در حوزه‌های مشخصی از جنبه‌های مختلف زندگی صورت گیرد تا مسأله یا مشکلی را ایجاد نکند و همچنین بر تأثیر درمانی امید بیفزاید.