رابطۀ تأثیر سبک‌های دلبستگی بر کمال‌گرایی مثبت و منفی، خشم و سازگاری هیجانی در دانشجویان

Abstract

هدف از این پژوهش، بررسی رابطۀ تأثیر سبک‌های دلبستگی بر کمال‌گرایی مثبت و منفی، خشم و سازگاری هیجانی در دانشجویان است. طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری همۀ دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه محقق اردبیلی در سال تحصیلی 93ـ1392 بودند. از میان آنان 234 نفر به شیوۀ تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای به‌عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات مقیاس دلبستگی بزرگسالان (هازن و شیور، 1987)، مقیاس کمال‌گرایی مثبت و منفی (تری‌شورت و همکاران، 1995)، پرسشنامۀ کنترل خشم (ضیاءالدین رضاخانی، 1389) و پرسشنامۀ سازگاری هیجانی (رینالدز، 2001) بود. داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. نتایج حاصل از رگرسیون چندمتغیره نشان داد سبک‌های دلبستگی ناایمن (اجتنابی، دوسوگرا) فقط برای کمال‌گرایی منفی و برای سبک دلبستگی دوسوگرا فقط نسبت به خشم و برای سبک‌های دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا نسبت به سازگاری هیجانی توان پیش‌بینی دارد (05/0>P < /span>). الگوهای دلبستگی، تعیین‌کنندۀ بسیاری از رفتارها، عواطف و مناسبات بزرگسالان است، برای تکوین شخصیت ضروری و پایه‌ای برای سلامت روانی است. بنابراین نتایج این پژوهش با تأکید بر اهمیت تعامل در دوران کودکی و تأثیر آن بر رشد و سلامت روانی در بزرگسالی، پیش‌زمینه‌هایی برای انجام مشاورۀ روان‌شناسی خواهد بود.