اثربخشی آموزش اصلاح رفتار مادران بر میزان رفتارهای نامطلوب کودکان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی/ نقص توجه

Abstract

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش اصلاح رفتار مادران بر میزان رفتارهای نامطلوب کودکان مبتلا به بیش فعالی/ نقص توجه بود. پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماری همۀ مادرانی بودند که دارای فرزند 6 تا 12 سالۀ مبتلا به اختلال بیش‌فعالی ـ نقص توجه بودند و به مرکز درمانی سینا در شهر دزفول مراجعه کرده بودند. نمونه 24 نفر از مادران این جامعه بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش (12 نفر) و گواه (12 نفر) قرار گرفتند. ابزار اندازه‌گیری شامل 5 مقیاس درجه‌بندی اختلال کاستی توجه و بیش‌فعالی از نگاه والدین کانرز (1990) بود. ابتدا برای هر دو گروه پیش‌آزمون برگزار شد. سپس گروه آزمایش در 10 جلسه و هر جلسه یک ساعت آموزش دیدند، آنگاه پس‌آزمون به عمل آمد. در تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش آماری تحلیل کواریانس چندمتغیره (مانکوا) و تحلیل کوواریانس یک متغیره (آنکوا) استفاده شد. نتایج نشان داد مشکلات رفتار مخالفت‌جویانه و همچنین بیش‌فعالی کودکان کاهش یافته است (05/0P<)، اما در خرده‌مقیاس‌های کاستی توجه و مشکلات شناختی/توجهی، تغییر معناداری ایجاد نشده است.