نقش سلامت روان بر عملکرد تحصیلی دانشجویان، با میانجیگری انگیزش پیشرفت تحصیلی

Abstract

پژوهش حاضر با هدف تبیین نقش سلامت روان بر عملکرد تحصیلی دانشجویان، با میانجیگری انگیزش پیشرفت تحصیلی آنان انجام شده‌است. روش پژوهش توصیفی و طرح پژوهش، همبستگی از نوع مدل‌یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری 4020 دانشجوی دانشگاه بیرجند بود. با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه‌گیری طبقه‌ای 351 دانشجو به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه‌های سلامت روان (گلدبرگ، 1972) و انگیزش پیشرفت تحصیلی (حسینی و همکاران، 1387) و معدل نمرات تحصیلی برای گردآوری داده‌ها استفاده شد. تحلیل همبستگی نشان داد که سلامت روان با انگیزش پیشرفت تحصیلی، انگیزش پیشرفت با عملکرد تحصیلی و همچنین افسردگی با عملکرد تحصیلی رابطه معنی‌داری داشته‌اند (01/0P < ). مدل‌یابی معادلات ساختاری سلامت روان، انگیزش پیشرفت تحصیلی و عملکرد تحصیلی دانشجویان براساس شاخص‌های برازش الگو تأیید شد و همچنین رفتارها نشان‌داد که سلامت روان بر انگیزش پیشرفت تحصیلی تأثیرگذار بوده است (62/0=γ). انگیزش پیشرفت تحصیلی نیز بر عملکرد تحصیلی مؤثر بوده است (44/0= β). در نهایت، سلامت روان با میانجیگری انگیزش پیشرفت تحصیلی بر عملکرد تحصیلی دانشجویان تأثیر داشته است (51/0=γ).