تأثیر آموزش معنادرمانی گروهی بر ناامیدی و پرخاشگری دانش‌آموزان پسر دبیرستان

Abstract

این پژوهش به‌منظور بررسی اثربخشی آموزش معنادرمانی گروهی بر ناامیدی و پرخاشگری دانش‌آموزان پسر دبیرستان انجام شده است. روش پژوهش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و گروه گواه بود. جامعۀ آماری پژوهش همه دانش‌آموزان پسر دبیرستان‌های شهر بروجرد در سال تحصیلی 94ـ1393 بودند. ابزار پژوهش پرسشنامۀ ناامیدی بک (بک، 1988) و پرسشنامۀ پرخاشگری اهواز (زاهدی‌فر، نجاریان و شکرکن، 1379) بود. 30نفر با نمرات بالای ناامیدی در پرسشنامه ناامیدی بک و پرسشنامه پرخاشگری اهواز به‌صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش در جلسات معنادرمانی شرکت کرد. و پس‌آزمون بعد از دو هفته بر روی هر دو گروه انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل واریانس چندمتغیری تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد که در مقیاس‌های ناامیدی و پرخاشگری بین گروه آزمایش و گواه در پیش‌آزمون و پس‌آزمون تفاوت معناداری وجود دارد (001/0>P). نتایج بیانگر این است که معنادرمانی گروهی می‌تواند نومیدی و پرخاشگری را در دانش‌آموزان دبیرستانی پسر کاهش دهد.