تأثیر آموزش بازی گروهی بر رفتار سازشی دختران و پسران کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر

Abstract

هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر آموزش بازی گروهی بر رفتار سازشی پسران و دختران کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر است. روش پژوهش نیمه‌تجربی به‌صورت پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماری همۀ دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی پایۀ اول، دوم و سوم ابتدایی شهر اصفهان و روش نمونه‌گیری، خوشه‌ای چندمرحله‌ای تصادفی بود. نمونۀ این پژوهش 40 کودک کم‌توان ذهنی بود که به‌طور تصادفی در دو گروه 20 نفری آزمایش (10 دختر، 10 پسر) و گواه (10 دختر، 10 پسر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش عبارت از مقیاس رفتار سازشی واینلند (دال، 1965) بود. پس از اجرای پیش‌آزمون بر روی دو گروه گواه و آزمایش، کودکان کم‌توان ذهنی گروه آموزش 8 جلسۀ یک‌ساعته بازی‌های گروهی را در مدرسه آموزش دیدند و سپس پس‌آزمون بر روی هر دو گروه انجام گرفت. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش بازی‌های گروهی بر رفتار سازشی این کودکان، مؤثر بوده است (0001/0P < ). ضمن اینکه بین دو گروه دختر و پسر در میانگین نمرات پس‌آزمون رفتار سازشی مقیاس رفتار سازشی واینلند تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که آموزش بازی‌های گروهی قادر به افزایش رفتار سازشی دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی است.