تأثیر آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی بر شادکامی و سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه شهر مهربان

Abstract

هدف این مطالعه بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی بر شادکامی و سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان دختر دبیرستانی شهر مهربان بود. روش تحقیق حاضر، نیمه‌آزمایشی با استفاده از طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعة آماری پژوهش را تمامی دانش‌آموزان دختر دبیرستانی شهر مهربان تشکیل می‌دهند. نمونة پژوهش 60 دانش‌آموزی بودند که در پرسشنامه‌ها نمرات پایینی را کسب کرده بودند. نمونه‌ها به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه‌های شادکامی آکسفورد (آرجیل و لو، 1989) و سازگاری (بل، 1961) بود. بعد از اتمام جلسات آموزشی گروه آزمایش، از افراد هردو گروه مجدداً پس‌آزمون گرفته شد. داده‌های به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل نشان داد میانگین پس‌آزمون شادکامی و سازگاری اجتماعی دو گروه بعد از کنترل اثر متغیر همپراش تفاوت معنی‌داری دارد (001/0P<)؛ بنابراین می‌توان نتیجه‌گیری کرد آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی سبب افزایش میزان شادکامی و سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان می‌شود. همچنین نتایج یک دورة پیگیری سه ماهه نشان داد اثربخشی آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی بر روی سازگاری اجتماعی همچنان برقرار است درحالی‌که اثر آن بر شادکامی از پایایی کافی برخوردار نیست.