مقایسة تأثیر زوج‌درمانی کوتاه‌مدت راه‌حل‌محور با زوج‌درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر فرسودگی زناشویی زوجین

Abstract

هدف این پژوهش، مقایسة اثربخشی زوج‌درمانی کوتاه‌مدت راه‌حل‌محور و زوج‌درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر فرسودگی زناشویی زوجین بود. روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و گروه گواه بود. جامعة آماری، همة مراجعین مراکز کیمیا، بشارت، تماشا و توحید در سال 1396 در شهر اصفهان بودند که به دلیل مشکلات ارتباطی و زناشویی به این مراکز مراجعه کردند. از میان آن‌ها تعداد 24 زوج به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس به گونة تصادفی تعداد 8 زوج در سه گروه گمارده شدند و زوجین گروه‌های آزمایش به‌صورت زوجی هر هفته در مداخله‌های جداگانه زوج‌درمانی کوتاه‌مدت راه‌حل‌محور (7 جلسه) و زوج‌درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد (12 جلسه) شرکت کردند. داده‌های آزمودنی‌ها به‌وسیلة پرسشنامه فرسودگی زناشویی پاینز (1996)، جمع‌آوری شد. برآیند تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که تفاوت میان گروه‌ها معنادار است (001/0). نتایج آزمون تعقیبی بنفرونی نشان داد که زوج‌درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد در مقایسه با زوج‌درمانی کوتاه‌مدت راه‌حل‌محور در کاهش فرسودگی زناشویی و سه مؤلفه آن (خستگی بدنی، احساسی و روانی) مؤثرتر بوده است (001/0 ).