تأثیر آموزش درمان مبتنی بر شفقت بر خودپنداره و ابراز وجود دانش‌آموزان دختر دوره اول دبیرستان

Abstract

هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر آموزش درمان مبتنی بر شفقت بر خودپنداره و ابراز وجود دانش‌آموزان دختر شهر اصفهان بود. روش مورد استفاده در این پژوهش، نیمه آزمایشی، از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود و جامعة آماری پژوهش کلیة دانش‌آموزان دختر 13 تا 16 ساله در سال 1394- 1395 بودند. به همین منظور 30 نفر از دانش‌آموزان دختر پایه اول دبیرستان به شیوة نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند و گروه آزمایش در 8 جلسه، آموزش درمان مبتنی بر شفقت را دریافت کردند. شرکت‌کنندگان پرسشنامه‌های خودپنداره (راجرز، 1975) و ابراز وجود (راتوس، 1973) را پیش از مداخله، پس از آن و یک ماه بعد از آن (مطالعة پیگیری) پاسخ دادند. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد آموزش درمان مبتنی بر شفقت بر خودپنداره دانش‌آموزان دختر اثر معنی‌داری ندارد. ولی بر ابراز وجود دانش‌آموزان دختر اثر معناداری دارد (05/0 >P). این نتیجه در دورة پیگیری نیز تداوم نیافته بود. با توجه به نتایج پژوهش، می‌توان گفت آموزش درمان مبتنی بر شفقت باعث افزایش ابراز وجود دانش‌آموزان دختر است.