الگوی ساختاری رابطۀ آسیب‌های روانی ـ سازمانی با فشار شغلی، رضایت شغلی و سلامت روان با توجه به نقش واسطه‌ای کمال‌گرایی شغلی در معلمان

Abstract

این پژوهش‌ با هدف بررسی ارتباط بین آسیب‌های روانی ـ سازمانی با فشار شغلی،‌ رضایت شغلی و سلامت روان با توجه به نقش واسطه‌ای کمال‌گرایی شغلی اجرا شد. روش پژوهش همبستگی و جامعۀ آماری آن معلمان مقطع راهنمایی شهر اصفهان بودند که از میان آنها 331 نفر (183 زن و 148 مرد) به روش نمونه‌گیری چند مرحله‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های آسیب‌های روانی سازمانی (کامکار و همکاران ، 1385)، مقیاس چندبعدی کمال‌گرایی شغلی (هویت و فلت، 1989)، پرسشنامۀ سلامت روان (گلدبرگ و ویلیامز، 1988)، شاخص توصیفی شغلی ( JDI ، اسمیت و همکاران ، 1969) و پرسشنامۀ فشار شغلی (اسیپو، 1987) پاسخ گفتند. داده‌ها از طریق الگوسازی معادلۀ ساختاری تحلیل شد. نتایج نشان داد آسیب‌های روانی سازمانی به‌طور مستقیم با محدودۀ نقش، رضایت شغلی، سلامت روان و مسؤولیت نقش، و محدودۀ نقش به طور مستقیم با کمال‌گرایی مبتنی بر خود و رضایت شغلی رابطه دارند. همچنین بین کمال‌گرایی مبتنی بر خود با مسؤولیت نقش، بین مسؤولیت نقش با سلامت روان و بین سلامت روان با رضایت شغلی نیز رابطۀ مستقیم وجود داشت. شاخص‌های برازش الگوی نهایی پژوهش (879/8، 05/0 P < ، GFI=0.991 ، FI=0.992 ، IFI=0.992 ، PCFI=0.397 ، PRATIO=0.4 ، RMSEA=0.038 ) نشان‌دهندۀ وضعیت مطلوب الگو بود.