تحلیل جامعه‌شناختی اثر رفتارهای اخلاقی و شیوه‌های اعمال قدرت مربیان بر رفتارها و میزان خطرپذیری رزمی‌کاران با توجه به نقش میانجی رابطه مربی و ورزشکار

Abstract

این پژوهش با هدف بررسی اثر رفتارهای اخلاقی و شیوه‌های اعمال قدرت مربیان بر رفتارها و میزان خطرپذیری نوجوانان رزمی‌کار با توجه به نقش میانجی رابطه مربی و ورزشکار بود. شرکت کنندگان این پژوهش را 304 نفر از رزمی‌کاران نوجوان با دامنه سنی 14 تا 16 سال تشکیل می‌دادند که به روش هدفمند و در دسترس از باشگاه‌های شهر نجف آباد انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس‌ رفتار مربیگری مرتبط با اخلاق ورزشکاری بولتر و ویس، شیوه‌های اعمال قدرت مربیان سوسمان و دیپ، رفتارهای اجتماعی و ضداجتماعی در ورزش کاوسانو و بوردلی، خطرپذیری نوجوانان ایران زاده محمدی و همکاران و رابطه مربی و ورزشکار جوویت و نتومانیس بودند. نتایج حاصل از الگوسازی معادله ساختاری نشان داد که مدل تأثیر رفتار اخلاقی مربی و اعمال قدرت بر خطر پذیری و رفتار های اجتماعی و ضد اجتماعی نوجوانان رزمی کار با میانجی‌گری کیفیت ارتباط مربی و ورزشکار از برازش مطلوب برخوردار است. نتایح نشان داد که رفتار اخلاقی مربی هم بر خطر پذیری نوجوانان و هم بر رفتارهای اجتماعی آن ها تأثیر دارد و با وارد شدن کیفیت ارتباط مربی این تأثیر بیشتر می شود. شیوه‌های اعمال قدرت مربی اثر مستقیم بر رفتار و خطرپذیری رزمی‌کاران ندارد اما به صورت غیر مستقیم با میانجیگری رابطه مربی و ورزشکار بر رفتار و خطرپذیری رزمی‌کاران اثر می‌گذارد. بنابراین نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد که رابطه مربی و ورزشکار متغیر واسطه‌ای در رابطه بین رفتار اخلاقی و شیوه اعمال قدرت مربی بر رفتارها و میزان خطرپذیری رزمی‌کاران است.