جامعه‌شناسی سیاقِ زیستِ آنلاین و بنیان‌های حقوقیِ امنیت اخلاقی کودکان، در تفسیری از حقوق بشر و حقوق‌ کودک

Abstract

این نوشتار برخلاف پندارهای رایج که، فضای سایبری را هم­چون ابزاری ارتباطی (تلفن و ...) و یا همانند رسانه (تلویزیون و ...) تلقی می­نمایند؛ باتوجه به توان و گسترۀ کارکردی­اش آن را به مثابۀ سنخی جدید ازجامعه و روابط انسانی طرح نموده است. امنیت اخلاقی­ـ اجتماعی کودکان درسیاقِ زیستِ آنلاین را نیز عنصر بایسته ساختاری این جامعه / ابرمتن سیال (فضای سایبری) می­داند. پژوهشگر ضرورت و الزام یاد شده در فوق را از طریق کاربست متد حقوق تفسیری، از متن دو منشور جهانی حقوق بشر و حقوق کودک استنباط؛ و در قالب "گفتمان محدودـ معقول­سازی جامعه مجازی" به ویژه به منظور امنیت اخلاقی­ـ اجتماعی کودکان و حمایت از تجربه تکرارناپذیر کودکانۀ خردسالان طرح و مدافعه نموده است. به دلیل دوری­گزینی از هر گونه مناقشه و جدل معرفتی با خاستگاه معرفتی­ـ تکنولوژیکی فضای مجازی، گفتمان یاد شده را بر پایه معرفت و فلسفه غرب بنیاد نهاده است. چنین رویکردی دقیقاً به معنای­کاربست متد نقد درونی در امر آسیب­شناسی فضای / جامعه­سایبری است. نتیجه آن که در فرایند چنین گفتمان مقبولِ وجدان جمعی و افکار عمومی (خاصه در غرب) اتخاذ تدابیر حقوقی بین­الملل، برای طلب جهانی بازسازی تکنولوژیکی، معرفتی، حقوقی و فرهنگی جامعه مجازی را پیشنهاد نموده است. این پیش ­نهاده در راستای صیانت از خانواده، امنیت اخلاقی­ـ اجتماعی کودکان و حمایت از تجربه تکرارناپذیر کودکانۀ خردسالان است.