واکاوی نقش ابتکار استراتژیک و تاب‌آوری بر عملکرد سازمانی

Abstract

ابتکار استراتژیک قابلیتی پویا است که نقش مهمی در بهبود عملکرد سازمانی ایفا می­کند. پژوهش حاضر به واکاوی­ نقش این ابتکار و تاب­آوری در بهبود عملکرد سازمانی با تعدیل­گری خودکارآمدی می­پردازد. پژوهش، از نوع توصیفی- پیمایشیِ همبستگی با دو سوال و سه فرصیه اصلی است. جامعه آماری، کلیه مدیران سطوح عالی سازمان­های دولتی­ شهر سمنان، و روش نمونه‌گیری، تصادفی طبقه­‌بندی شده است. جمع­آوری داده‌ها مطابق پرسشنامه چندگزینه‌ای است. برای بررسی و تحلیل داده­ها از مدل­سازی معادلات ساختاری و نرم­افزار Smart­-­Pls­ بهره گرفته شد. یافته­های پژوهش نشان داد که ابتکار استراتژیک و تاب­آوری سازمانی، بر عملکرد سازمانی تأثیر مثبت و معناداری دارد. علاوه بر این، مطابق نتایج فرضیه­های فرعی، تاب­آوری انطباقی تأثیر معناداری بر عملکرد سازمانی دارد، ولی تاب­آوری برنامه­ریزی شده تأثیر مثبت و معناداری بر عملکرد سازمانی ندارد. لذا برای حفظ و ارتقا عملکرد سازمانی؛ رهبری قوی، استفاده از دانش به روش­های جدید­، توانایی کارمندان برای ایفای نقش­های متعدد و همچنین سازمان با داشتن منابع کافی برای جذب تغییرات غیر­منتظره مورد تأکید قرار گرفتند. از سوی دیگر، فعالیت­های برنامه­ریزی قبل از فاجعه بر تاب­آوری انطباقی تأثیرگذارند اما به خودی خود برای تأثیر مثبت بر عملکرد کافی نیستند. نتایج همچنین نقش تعدیل­گری خودکارآمدی را بر رابطه معنا‌دار ابتکار استراتژیک با عملکرد سازمانی تأیید می‌کند.