تعیین الگوی تأثیرگذاری توانمندسازی ساختاری بر رفتار آوای کارکنان

Abstract

هدف پژوهش حاضر تعیین الگوی تاثیرگذاری توانمندسازی ساختاری بر رفتار آوای کارکنان است که در این راستا نقش میانجی‌گری قلدری در محیط کار و بهروزی روان‌شناختی کارکنان هم مورد بررسی قرار گرفته است. طرح پژوهش توصیفی- پیمایشی است که به روش میدانی اقدام به جمع‌آوری اطلاعات شده است. جامعه آماری شامل پرستاران بیمارستان طالقانی تهران با تعداد 280 پرستار است که به شیوه نمونه‌گیری تصادفی ساده، تعداد 162 پرستار به‌عنوان نمونه انتخاب‌ شده‌اند. ابزار مورداستفاده برای جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه است که پایایی آن با آلفای کرونباخ محاسبه ‌شده است. تجزیه­وتحلیل داده‌های پژوهش با استفاده از تکنیک مدل‌سازی معادلات ساختاری و نرم‌افزار اسمارت پی ال اس انجام‌ شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که توانمندسازی ساختاری از طریق تأثیر منفی بر رفتارهای قلدرمآبانه در سازمان و تأثیر مثبت بر بهروزی روان‌شناختی کارکنان موجب افزایش آوای رفتار در سازمان شده است.