تبیین و آزمون راهبرد تعامل قابلیت‌های یادگیری، نوآوری و مزیت رقابتی پایدار

Abstract

تحقیق حاضر با هدف بررسی روابط بین متغیرهای قابلیت یادگیری بازار، قابلیت بازاریابی و نوآوری سازمانی با مزیت رقابتی پایدار انجام گرفته است. این تحقیق از حیث یافته‌های آن از نوع توسعه‌ای است، که با روش پیمایشی و روش همبستگی صورت پذیرفته است. جامعه آماری تحقیق، مدیران و کارشناسان مرتبط با بازاریابی و روابط با مشتریان بانک‎‌های شهر تهران (25 بانک دولتی و خصوصی) در حدود 135 نفر می‌باشد که به دلیل محدودیت جامعه، کل آن مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق از آمار توصیفی برای تحلیل متغیرهای جمعیت شناختی و آمار استنباطی نظیر آزمون نرمال بودن، ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون کای اسکور، رگرسیون تک متغیره و چند متغیره و تحلیل مسیر، جهت تعیین ارتباط بین متغیرهای تحقیق استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که بین دو متغیر قابلیت یادگیری بازار و مزیت رقابتی پایدار رابطه معنا‌داری وجود دارد، اما در آزمون رگرسیون مشخص گردید که این متغیر تأثیر معنا‌داری بر مزیت رقابتی پایدار ندارد. نتایج همچنین نشان داده است که بین متغیرهای قابلیت بازاریابی و مزیت رقابتی پایدار، قابلیت یادگیری بازار و نوآوری سازمانی، قابلیت بازاریابی و نوآوری سازمانی، قابلیت یادگیری بازار و قابلیت بازاریابی، نوآوری سازمانی و مزیت رقابتی پایدار، رابطه معنا‌داری و رابطه خطی وجود دارد.