رهبری دانش، هوش سازمانی و اثربخشی سازمانی

Abstract

هدف از پژوهش حاضر، شناسایی رابطة بین رهبری دانش و هوش سازمانی با اثربخشی سازمانی در دانشگاه بوعلی سینای همدان است. روش پژوهش از نوع توصیفی ـ همبستگی می­‌باشد. جامعة آماری شامل کلیة کارکنان دانشگاه بوعلی سینا به تعداد 313 نفر بوده و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران به­‌تعداد 171 آزمودنی تعیین گردید. گرد­آوری داده‌­ها بااستفاده از سه پرسشنامه رهبری دانش، هوش سازمانی و اثربخشی سازمانی صورت گرفته است. برای تعیین میزان پایایی پرسشنامه‌­ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد، که به‌­ترتیب 93/0، 93/0 و 95/0 برآورد گردید. یافته‌­ها نشان داد که وضعیت رهبری دانش، هوش سازمانی و اثربخشی سازمانی بالاتر از سطح متوسط است. ضریب همبستگی پیرسون آشکار کرد که که بین رهبری دانش و هوش سازمانی با اثربخشی سازمانی رابطة مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه بیانگر آن است که از بین مؤلفه‌­های رهبری دانش، مؤلفه حمایت از فرایند یادگیری فردی و گروهی بیشترین تأثیر را در پیش­بینی اثربخشی سازمانی دارد؛ و از بین مؤلفه­‌های هوش سازمانی، مؤلفه‌­های اتحاد و توافق، بینش استراتژیک و سرنوشت مشترک به­ترتیب بیشترین تأثیر را در پیش­بینی اثربخشی سازمانی دارند.