شناسایی روش‌های یادگیری در مدیران شرکت‌های دانش‌بنیان: رویکردی کیفی

Abstract

اهمیت یادگیری مدیران در سازمان‌های مختلف برکسی پوشیده نیست؛ اما در شرکت‌های دانش‌بنیان، یادگیری مدیران به‌دلیل کم‌تجربه‌بودن آنها و همچنین ماهیت پیچیده این شرکت‌ها نسبت به سازمان‌های دیگر، اهمیت مضاعفی دارد. همچنین یادگیری مدیران شرکت‌های کوچک دانش‌بنیان، نقش به سزایی در نوآوری این شرکت‌ها و غلبه آن‌ها بر چالش‌های محیط متغیر و پیچیده پیرامون­شان دارد. با این حال روش‌های یادگیری این مدیران به خوبی مورد‌ بررسی قرار نگرفته‌است. بنابراین هدف این مقاله، شناسایی روش‌های یادگیری مدیران شرکت‌های دانش‌بنیان است. در این راستا با درنظر‌گرفتن الگوی تفسیری و به کارگیری رویکرد کیفی، داده‌های پژوهش جمع‌آوری شد. در مجموع ۱۹ مصاحبه نیمه‌ساختار‌یافته با مدیران شرکت‌های دانش‌بنیان و صاحب‌نظران و ذی‌نفعان این حوزه انجام شد که با روش سه مرحله‌ای تحلیل مضمون و با استفاده از نرم‌افزار مکس‌کیودا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس یافته‌های این پژوهش، 30 مضمون یا روش فرعی برای یادگیری مدیران شرکت‌های دانش‌بنیان شناسایی شد که به پنج مقوله یا روش کلی‌ شامل «یادگیری از تجارب»، «یادگیری خود‌راهبر»، «یادگیری از ذی‌نفعان»، «روش های یادگیری آشکار» و «بهره‌مندی از ظرفیت منتورینگ در یادگیری» دسته‌بندی شد. می‌توان گفت، پنج روش شناسایی‌شده فوق در یادگیری مدیران شرکت‌های دانش‌بنیان، می‌تواند هم به‌صورت فردی توسط خود مدیران و هم توسط ذی‌نفعان حوزه دانش‌بنیان مورداستفاده قرار گیرد و موجب ارتقای مدیران شرکت‌های دانش‌بنیان و در نتیجه موفقیت شرکت‌های دانش بنیان شود.<br />