تبیین رابطه ی سبک های فرزندپروری ادراک شده و نشانه های وسواس: نقش میانجی گر خودکارآمدی و درهم آمیختگی فکر

Abstract

وسواس از اختلال­های روان­پزشکی ناتوان­کننده است که اغلب مشکلات قابل توجهی را در روند معمول زندگی، کارکرد شغلی، فعالیت­های اجتماعی و روابط بین فردی ایجاد می­کند. هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی­گر خودکارآمدی و درآمیختگی افکار در رابطه بین شیوه­های فرزندپروری ادراک شده با نشانه­های وسواس بود. برای این منظور طی یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی از میان دانش آموزان دبیرستان­های نوبت دوم تهران،349دانش آموز از 8 مدرسه انتخاب و از نظر نشانه های وسواسی- جبری، خودکارآمدی عمومی، درآمیختگی افکار و ادراک والدینی مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل داده­ها با استفاده از روش مدل­یابی معادلات ساختاری نشان داد درهم آمیختگی فکر رابطه بین سبک فرزندپروری مادرو نشانه­های وسواس و خودکارآمدی رابطه بین سبک فرزندپروری هر دو والد با نشانه­های وسواس را به­صورت منفی و معنادار میانجی­گری می­کند. به نظر می رسد مادرانی که الگوی ارتباط مادر- فرزندی آن‌ها ویژگی‌هایی از قبیل ارتباط رسمی، برجسته بودن مرزها و فاصله‌ها و عدم ابراز عواطف، تماس چشمی و در آغوش گرفتن دارند یا به شکل مشروط فرزند خود را می‌پذیرند، مانع از شکل­گیری پذیرش نامشروط در فرزندان خود می­شوند و مسوولیت­پذیری بیش از حد، درآمیختگی فکر- عمل و وسواس را در فرزندان خود شکل می­دهند.