رابطه ی واکنش نسبت به لکنت با کیفیت زندگی افراد دارای لکنت زبان

Abstract

گاهی توانایی های زبانی در انسان به علل شناخته یا ناشناخته دچار اختلال و آسیب می شود و یکی از اختلالات مهم و شناخته شده در زمینه ی توانایی های زبانی و گفتاری، لکنت است. در گفتار و رفتار افراد لکنتی ویژگی های عاطفی، رفتاری و شناختی خاصی وجود دارد که به طور اختصاصی به احساسات، رفتارها و نگرش هایی اشاره دارد که مربوط به فرایند برقراری ارتباط است. هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه ی بین واکنش نسبت به لکنت (شناختی، عاطفی و رفتاری) با کیفیت زندگی افراد دارای لکنت بود. بدین منظور، طی یک پژوهش توصیفی، 50 نفر از جامعه ی افراد دارای لکنت زبان مراجعه کننده به کلینیک گفتاردرمانی شهر اصفهان به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب و از نظر تجربه ی فرد از لکنت زبان، مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج همبستگی و رگرسیون چندگانه نشان داد که بین واکنش نسبت به لکنت (شناختی، عاطفی و رفتار ی) با کیفیت زندگی افراد دارای لکنت زبان همبستگی منفی و معناداری وجود دارد. یافته های این مطالعه نشان می دهد که بین واکنش نسبت به لکنت ( شناختی، عاطفی و رفتاری) با کیفیت زندگی افراد دارای لکنت رابطه وجود دارد و هم چنین واکنش های شناختی، عاطفی و رفتاری می تواند کیفیت زندگی افراد دارای لکنت زبان را پیش بینی کند. بر این اساس، ارایه ی مداخلات به هنگام توسط متخصصین و درمانگران ضروری به نظر می رسد