مقایسه ی اثربخشی ریلکسیشن با دارودرمانی در کاهش نشانگان سندرم پیش از قاعدگی

Abstract

سندرم پیش از قاعدگی(PMS) به‌ صورت عود دوره‌ای، ترکیبی از تغییرات آزاردهنده ی جسمی، روانی یا رفتاری است که در خلال قاعدگی مشخص می‌شود، با شروع خونریزی تقلیل و بعد از قاعدگی یا مرحله ی تکثیری بهبود می‌یابد و بر کارکرد فردی و اجتماعی مبتلایان تاثیر می گذارد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه ی اثربخشی دارودرمانی و ریلکسیشن در کاهش علایم سندرم پیش از قاعدگی زنان بود. بدین منظور، طی یک پژوهش نیمه تجربی با گروه کنترل 36 زن مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی به صورت داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در 3 گروه 12 نفره ی کنترل، آزمایش 1 (مصرف قرص ضدبارداری سیپروترون کامپاند در 3 دوره ی قاعدگی) و آزمایش 2 (انجام ریلکسیشن هفته‌ای 3‌ بار در 3 مدت قاعدگی و مطالعه ی جزوه ی خودآموزی) کاربندی شدند. گروهها قبل و بعد از مداخله از نظر افسردگی و نشانگان سندرم پیش از قاعدگی مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل کواریانس (ANCOVA) نشان داد که دارودرمانی و انجام ریلکسیشن (و مطالعه ی جزوه خودآموزی) می‏توانند علایم سندرم پیش از قاعدگی و افسردگی را در مبتلایان کاهش دهند. بنابراین به نظر می رسد آموزش ریلکسیشن و دارودرمانی می تواند در کاهش نشانگان این سندرم موثر باشد.