تأثیر محیط‌های بازی طبیعی در رشد کیفی آموزش کودکان

Abstract

در این مقاله تأثیرات فضاهای بازی مصنوع و تجهیزاتی با محیط­های بازی طبیعی در رشد کیفی آموزش کودکان، مورد مقایسه قرار گرفته است. بازی و تحرک بخش اصلی زندگی کودکان است. اگر به کودکان اجازه داده شود که عناصر طبیعی و ساخته دست بشر را که در محیط اطرافشان موجود است تجربه کنند، باعث رشد مهارت­های اجتماعی، شناختی و رشد کیفی آموزش کودکان می­شود. از آنجا که امروزه به خصوص در کشور ایران فضای بازی کودکان در محیط داخلی «خانه» تأمین می­شود و از طرفی اکثر زمین­های بازی مکان­های آسفالت شهری با وسایل بازی ساخته شده و ثابت مانند تاب و سرسره و ... هستند، این تحقیق در صدد تعیین تفاوت­های کارکرد زمین­های بازی طبیعی با زمین­های بازی مصنوع است و در پی پاسخگویی به این پرسش­ها است: 1- ارتباط کودک با طبیعت در دنیای امروز چگونه است؟ 2- ویژگی­های یک زمین بازی طبیعی چیست؟ 3- تفاوت­های زمین بازی طبیعی و مصنوع چیست؟ این بررسی در چهارچوب روش توصیفی صورت گرفته و داده­ها با مراجعه به منابع اصلی و مطالعه نمونه­های مختلف گردآوری و مورد استفاده قرار گرفته است. در نهایت و در پاسخ به سؤالات این بررسی، روشن شد که محیط­های بازی طبیعی ضمن تأثیر بر فرآیند رشد کودکان به بهبود عملکرد آموزش آنان نیز کمک می­کند.