بررسی تأثیر استفاده از ضایعات تولید پلیمر پی ‌بی ‌آر بر مقاومت خستگی مخلوط های آسفالتی

Abstract

<strong>این تحقیق، به بررسی میزان تأثیر ضایعات حاصل از تولید پلیمرهای الاستومری در بهبود عمر خستگی </strong><strong>روسازی آسفالتی و مقایسه نتایج آن با مخلوط­های اصلاح شده با پلیمر غیرضایعاتی و همچنین قیر اصلاح نشده</strong><strong> می­پردازد. </strong><strong>از آنجایی که هزینه زیاد استفاده از مواد پلیمری یکی از معایب به­کارگیری این نوع از اصلاح کننده‌های قیر محسوب می‌شود، به­کارگیری </strong><strong>ضایعات پلیمر که هزینه­ای به مراتب کمتر از پلیمر خالص دارند به عنوان افزودنی</strong><strong>قیر</strong><strong> در این مطالعه بررسی گردیده است. علاوه بر دیدگاه اقتصادی استفاده از این ضایعات پلیمری و افزایش کارایی روسازی‌های آسفالتی به عنوان بخشی از سرمایه‌های ملی</strong><strong>، به­کارگیری این بخش از تولیدات پلیمری تجزیه‌ناپذیر می‌تواند موجب آسیب کمتر به محیط­زیست گردد.</strong><strong> با توجه به اهداف این پژوهش، آزمایش‌های تیرخمشی چهارنقطه­ای در حالت کنترل کرنش با موج نیمه سینوسی،</strong><strong> در سه سطح کرنش، و آزمایش خستگی قطری</strong><strong> روی نمونه­های آسفالتی استوانه­ای در دماهای 15 و 25 درجه ­سلسیوس، در دو سطح تنش، انجام شده است. این آزمایش‌ها روی نمونه‌های آسفالتی متشکل از قیر اصلاح شده با درصدهای مختلف ضایعات پلیمر پی‌ بی ‌آر</strong><strong>و قیر اصلاح نشده صورت پذیرفته است.</strong><strong> نتایج</strong><strong> آزمایش­ها و رویکردها بر اساس </strong><strong>روش سنتی و روش انرژی تحلیل عمر خستگی بررسی شده و پس از </strong><strong>تحلیل آماری، </strong><strong>مقایسه گشته‌اند. با توجه به نتایج به‏دست آمده از روش­های 50% کاهش سختی اولیه، انرژی تلف شده، و نسبت انرژی (</strong><strong>ER</strong><strong>)، میزان عمر خستگی مخلوط­های اصلاح شده بیش از دو برابر مخلوط­های اصلاح نشده می‌باشد. عدم تفاوت قابل توجه میان تأثیر پلیمر خالص و پلیمر ضایعات می‌تواند موجب کاهش هزینه‌های تهیه قیر پلیمری گردد. </strong>