بررسی آزمایشگاهی تأثیر سبک‏دانه‌های طبیعی بر برخی خصوصیات فیزیکی روسازی بتن متخلخل و ارائه رابطه مقاومت فشاری بر حسب درصد تخلخل

Abstract

<strong>روسازی بتن متخلخل باعث کاهش حجم رواناب سطحی، جلوگیری از ایجاد سیل و تقویت آب­های زیرزمینی می­شود. در تحقیق حاضر، تأثیر جایگزینی سبک‏دانه­های پومیس، اسکریا و زئولیت با مقادیر حجمی 25، 50، 75 و 100 درصد با سنگ‌دانه بتن متخلخل، بر خصوصیات فیزیکی شامل مقاومت فشاری و درصد تخلخل بررسی گردید. ساخت نمونه­ها و انجام آزمایش­ها در آزمایشگاه تکنولوژی بتن دانشگاه سمنان صورت گرفت. تحلیل آماری نتایج آزمایشگاهی به کمک نرم­افزار </strong><strong>SAS 9.4</strong><strong> انجام شد. نتایج حاکی از آن بود که با جایگزینی سبک‏دانه­ها در ساختار بتن متخلخل و حذف متناظر سنگ‌دانه اصلی، روند خاصی در بین نمونه­ها مشاهده می­شود. به صورتی که با افزایش درصد تخلخل، مقاومت فشاری نمونه­ها کاهش­ می­یابد. بیشترین میانگین مقاومت فشاری در نمونه­های بتن متخلخل با جایگزینی 50 و 25 درصد اسکریا با سنگدانه مشاهده شد که به ترتیب برابر با 08/11 و 76/10 مگاپاسکال می­باشد. بیشترین میانگین تخلخل نیز در نمونه حاوی 100% پومیس به عنوان سنگ­دانه مشاهده شد که نسبت به تخلخل نمونه شاهد 95/55 درصد افزایش داشته ­است. بر اساس معادله تجربی به­دست آمده با ضریب تبیین 9/0، مقاومت فشاری برای نمونه­های بتن متخلخل با تخلخل متفاوت، قابل تخمین می­باشد. سبک‏دانه­های طبیعی پیشنهادی در این پژوهش، به دلیل فراوانی، اقتصادی بودن، تخلخل زیاد و کاهش حجم رواناب شهری، پتانسیل خوبی در استفاده در روسازی­ها، به­ویژه در مناطق با ترافیک کم، را دارا می‌باشند.</strong>