بازنگری در نظریة طراحی به مثابه یک نظام تحلیل محتوای مطالعات روش شناسی طراحی معاصر

Abstract

چکیده: <br /> پژوهش علمی و نظام مند در حوزة روش شناسی طراحی از اوایل دهة 1950 میلادی آغاز شده است. در مراحل ابتدایی این مطالعات در پی شناخت طراحی به مثابه یک نظام علمی بودند. اما از حدود 1970 میلادی مطالعات روزافزون روش شناسی طراحی، به سمت شناسایی آن به مثابه یک نظام فکری و عقلی مستقل پیش رفتند. این چهارچوب نظری، از اواخر قرن بیستم تاکنون شاکلة فکری غالب مطالعات روش شناسی طراحی بوده است، اما در سال‌های اخیر، پژوهش های پراکنده ای، ابعاد و ارکان روش شناختی طراحی را مورد بازبینی و پژوهش دقیق تر قرار داده اند که نتیجة آن تغییر یا گسترش برخی از مبانی فکری و راهبردی پژوهش های نظام طراحی است. اهمیت یافته های این پژوهش ها به قدری است که می توان آنها را آغاز یک چهارچوب نظری و شناخت جدید از طراحی دانست، لیکن، این شناخت تازه هنوز آن گونه که باید تحلیل و شناسایی نشده است. از این رو، این پژوهش باهدف شناسایی این شناخت جدید و تعیین مختصات چهارچوب نظری آن به انجام رسیده است.<br /> با این هدف، با روش گردآوری اطلاعات اسنادی، منابع دست اول و پر ارجاع روش شناسی طراحی با روش تحقیق توصیفی تحلیل محتوا (با تمرکز بر مولفه های مشخصی) بررسی شده اند. نتایج این پژوهش نشانگر سه دورة زمانی در مطالعات روش شناسی طراحی است. یافتة اصلی این پژوهش تعیین همگرایی و مختصات متفاوت دورة سوم است. <br /> <br /> واژگان کلیدی: روش شناسی طراحی ، تفکر طراحی، پدیدار شناسی طراحی