تحلیل فضایی امنیت در پارک‌های شهر تهران

Abstract

پارک‌ها محلی برای آرامش، آسایش و تفریح شهروندان هستند و امن‌بودن آن‌ها امری مهم به‌شمار می‌آید. تا آنجا که نبود امنیت در این مکان‌ها منجر به کاهش مراجعه و تبدیل‌شدن پارک‌ها به فضایی مرده می‌شود. در پژوهش توصیفی-تحلیلی و کاربردی حاضر، با توجه به اهمیت و جایگاه امنیت در پارک‌ها، ارزیابی و تحلیل فضایی این مقوله در پارک‌های شهر تهران انجام شد. جامعۀ آماری 41 پارک شهر تهران در سال 1393 است. برای تعیین اهمیت هریک از شاخص‌ها از ANP، به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از مدل V PROMETHEE، برای تهیۀ نقشۀ پارک‌هایی که بیشترین ناامنی در آن‌ها رخ داده از مدل درون‌یابی تخمین تراکم کرنل و برای نشان‌دادن جهت توزیع، از بیضی انحراف معیار و مرکز میانگین استفاده شد. براساس نتایج، پارک‌های سهند، الغدیر، سعادت‌آباد، میثاق، شفق و 22 بهمن امنیت زیادی دارند، اما پارک‌های لویزان، چیتگر و سرخه‌حصار، مکان‌هایی امن محسوب نمی‌شوند. همچنین نتایج تحلیل تراکم کرنل و توزیع جغرافیایی نشان می‌دهد امنیت پارک‌های شرقی و غربی شهر تهران اندک است. علل اصلی این امر، شاخص‌های دستگیری معتاد، دستگیری اغفال‌کننده، دستگیری زورگیر، مظنون به زورگیر، دستگیری سارق، دستگیری اراذل‌واوباش، دستگیری شارب خمر و مشروبات الکلی، دستگیری حامل سلاح سرد و گرم، دستگیری سی‌دی‌فروش غیرمجاز، صدور قبض ابلاغ تخلفات خودرویی امنیت اجتماعی و توقیف خودرو در این پارک‌هاست؛ از این‌رو ضروری است راهکارهایی برای کاهش ناامنی در برنامه‌ریزی‌های آتی مدنظر قرار بگیرد.