ارزیابی بالینی و هیستوپاتولوژی تاثیر استفاده مکرر از ترکیب کتامین-زایلازین بر روند التیام زخم باز در خرگوش

Abstract

ترکیب کتامین-زایلازین یکی از پرمصرف ترین داروهای مقید کننده شیمیایی است که با استفاده از آن با کاهش ضربان قلب،تعداد تنفس و نیز افزایش گلوکز خون همراه است.از این مطالعه حاضر می کوشد تا تاثیر استفاده مکرر از ترکیب فوق را بر التیام زخم بررسی کند.12 قطعه خرگوش سفید نیوزیلندی پس از ایجاد یک زخم در ناحیه پشت بدن به طور تصادفی به دو گروه مساوی درمان و شاهد تقسیم شدند و یک دوره ی 21 روزه التیام در دو گروه مورد بررسی قرار گرفت.تعویض پانسمان در گروه درمان هر 48 ساعت،تحت مقید سازی شیمیایی با ترکیب کتامین(35mg/kg)-زایلازین(5mg/kg) انجام شد در حالی که گروه شاهد حین تعویض پانسمان فقط به شکل فیزیکی مقید شدند.ضربان قلب، تعداد تنفس و در صد اشباع خون شریانی از اکسیژن بعد از هر بار تعویض پانسمان ثبت شد.در مراحل مختلف التیام از زخم های دو گروه نمونه هیستوپاتولوژی تهیه شد.زخم های دو گروه در فواصل زمانی 48 ساعته به هنگام تعویض پانسمان مورد عکسبرداری قرار گرفتند و مساحت زخم های دو گروه،مساحت بافت جوانه گوشتی و میزان رشد بافت پوششی از روز اول تا روز 21،توسط نرم افزار scion image اندازه گیری شد. یافته های هیستوپاتولوژی و اندازه گیری ابعاد زخم تفاوت فاحش و معنی داری را بین دو گروه نشان نداد(p<0.05). تعداد تنفس و ضربان قلب در گروه درمان در مقایسه با گروه شاهد، به طور معنی داری کمتر بود(p<0.05). در حالی که درصد اشباع هموگلوبین از اکسیژن تفاوت معنی د اری نداشت.نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که استفاده از ترکیب کتامین-زایلاژین با دوز و تناوب استفاده شده در این مطالعه تاثیری بر روند التیام زخم ندارد.