بررسی چندشکلی ژن FecB در بزهای نجدی و بومی استان خوزستان با روشPCR-RFLP

Abstract

خلاصه: ایران یکی از مهمترین مراکز پرورش بز و گوسفند است. بزهای نجدی و بومی استان خوزستان از جمله بزهای چندقلوزای کشور هستند که میزان چندقلوزایی در بین آنها به ترتیب 46 و 20 درصد است. بررسی ها نشان می دهد که جهش ژن بورولا، یکی از ژن های بزرگ و تأثیرگذار بر میزان تخمک گذاری و چندقلوزایی است. هدف از این مطالعه بررسی وجود جهش ژن بورولا در بزهای نجدی و بومی استان خوزستان است؛ بدین منظور از 100 رأس بز با سابقه چندقلوزایی (50 رأس نجدی و 50 رأس بومی) خونگیری به عمل آمد و DNA خون آنها با روش اصلاح شده نمکی استخراج و با استفاده از ژل آگارز ارزیابی شد. جایگاه جهش ژن FecB با استفاده از پرایمرهای اختصاصی، تکثیر یافت و محصولات به دست آمده (190 جفت باز) به وسیله ژل آگارز 2% بررسی شدند. پس از هضم محصولات PCR با آنزیم AvaII، چندشکلی ژن FecB بررسی گردید. در افراد هموزیگوس باندهای 160 و 30 جفت بازی مشاهده می شود، درحالی که در حاملین هتروزیگوت باندهای 190، 160 و 30 جفت بازی دیده می شود ولی اگر جهش ژن در گله نباشد فقط باندهای 190 جفت بازی مشاهده خواهد شد. براساس نتایج به دست آمده تنها باندهای 190 جفت بازی در گله های مورد مطالعه دیده شد؛ بنابراین چند شکلی ژن FecB در بزهای نجدی و بومی استان خوزستان وجود ندارد و تنها آلل موجود در این جمعیت ها از نوع هموزیگوت غالب و همه نمونه ها دارای ژنوتیپ ++ می باشند. در نتیجه عامل چندقلوزایی در بزهای نجدی و بومی استان خوزستان نمی تواند ژن FecB باشد، به همین دلیل، مطالعات گسترد ه تری برای ارزیابی ژن های موثر بر چندقلوزایی و تعیین ژنوتیپ آنها نیاز است.