بررسی تاثیر تغییر طول تیغه در کنترل آبشستگی در تکیه گاه نیم دایره در قوس رودخانه با استفاده از مدل آزمایشگاهی

Abstract

تعیین عمق فرسایش در محدوده تکیه­گاه­ها مستلزم دانستن نحوه جابه‌جایی مواد رسوبی بستر رودخانه‌ها است. چاله فرسایش ایجادشده در اطراف تکیه­گاه، به شکل و ابعاد هندسی آن بستگی دارد. گسترش آبشستگی پایداری سازه را به خطر می‌اندازد لذا پیش‌بینی میزان آبشستگی و اتخاذ تدابیر لازم برای مهار آن ازجمله اقدامات مهندسی متداول در عرصه مهندسی رودخانه تلقی می­گردد. در این تحقیق به بررسی تأثیر نصب تیغه در کاهش آبشستگی تکیه­گاه­های نیم دایره­ای به کمک مدل فیزیکی پرداخته شد. نتایج نشان داد استفاده از تیغه باعث کاهش آبشستگی اطراف تکیه­گاه می‌شود. در تیغه با زاویه 45 درجه با طول­ های 0.33، 0.49 و 0.66 باعث کاهش 29.2 ، 41.2 و 43.5 درصدی آبشستگی نسبت به مدل شاهد شده­اند. به طور متوسط افزایش طول تیغه از 0.33 به 0.66 باعث کاهش 38 درصدی آبشستگی می­شود. به طور متوسط با نصب تیغه با زاویه 45 درجه باعث کاهش 38 درصدی آبشستگی نسبت به مدل شاهد می­شود.