بررسی الگوی آبشستگی اطراف تکیه گاه پل آبشستگی به صورت گرده ماهی و مثلثی با مشاهده و مقایسه آنها

Abstract

در حال حاضر روش های مختلفی برای جلوگیری از آبشستگی پایه پل وجود دارد. این روش ها را می توان به دو دسته کلی تقسیم کرد. دسته اول به بالا بردن مقاومت مواد بستر در برابر فرسایش می پردازد، مانند استفاده ازگابیون، ریپ رپ در اطراف تکیه گاه پل ها، و دسته دوم با تغییر الگوی جریان اطراف پایه ها از قدرت عوامل فرسایش می کاهد که طوق ها، شمع های فدایی و شکاف پایه پل ها نمونه هایی از این روش ها هستند. در این تحقیق به مطالعه آزمایشگاهی اثر دماغه تکیه گاه پل بر میزان کاهش عمق آبشستگی پرداخته شد به این منظور تعداد 22 آزمایش در مجاورت دماغه های گرده ماهی و مثلثی در چهار زاویه (0،70،75،80،90) درجه در فرودهای (215/0، 232/0 ، 261/0) انجام شد. طبق نتایج آزمایش کاهش عمق آبشستگی در تکیه گاه با دماغه مثلثی برای فرودهای مختلف در تمامی زوایا بهترین عملکرد را در میزان کاهش عمق آبشستگی در طی آزمایش ها داشته است همچنین بیشترین کاهش عمق آبشستگی برای تکیه گاه گرده ماهی مربوط به زاویه 80 درجه در عدد فرود 232/0 به میزان 85% و بیشترین کاهش عمق آبشستگی برای تکیه گاه مثلثی مربوط به زاویه 70 درجه درعدد فرود 215/0 به میزان 98% می باشد. <br /> کلمات کلیدی: آبشستگی، تکیه گاه ی پل، مدل آزمایشگاهی، آستانه حرکت، دماغه مثلثی و گرده ماهی