مقایسه هدر رفت ربایشی در تاج پوشش درختان همیشه سبز و خزان‌کننده مورد استفاده در پروژه‌های جنگل‌کاری

Abstract

این پژوهش در جنگل دست کاشت محوطه دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی شیروان انجام گرفت. این منطقه در ارتفاع 1050 متری از سطح دریا واقع شده، متوسط بارندگی و دمای سالانه آن به‌ترتیب 250 میلی‌متر و 2/13 درجه سانتی‌گراد می‌باشد. هدف از انجام این پژوهش تعیین میزان هدررفت ربایشی، میان‌گذر و ساق‌آب بود که در گونه‌های گیاهی کاج (<em>pinus nigra</em>)، سرو (<em>Cupressus sempervirens</em>)، اقاقیا (<em>Robinia pseudacacia</em>) و چنار (<em>platanus orientalis</em>) در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد مقدار هدر رفت ربایشی، میان‌گذر و ساقآب در گونه کاج به‌ترتیب 77/34، 73/63 و 5/1 درصد و در گونه سرو 97/44، 4/53 و 63/1 درصد بوده است. همچنین مقدار هدر رفت ربایشی، میان‌گذر و ساقآب به‌ترتیب در گونه چنار 78/9، 42/89 و 8/0 درصد و در گونه اقاقیا 5/5، 97/93 و 53/0 درصد می‌باشد. هدر رفت ربایشی در گونه‌های کاج و سرو در سطح 5 درصد خطای آزمایش معنی‌دار شده در حالی‌که گونه‌های چنار و اقاقیا اختلاف معنی داری در سطح 5 درصد نشان ندادند. همچنین مقدار هدررفت ربایشی گونه‌های کاج و سرو در مقایسه با گونه‌های چنار و اقاقیا در سطح 1 درصد خطای آزمایش اختلاف نشان دادند. نتایج این پژوهش نشان داد که سرو بیشترین میزان هدر رفت ربایشی را نسبت به سایر گونه‌ها دارد.