تأثیر درمان ریلکسیشن در کاهش افسردگی مادران دارای کودک کم توان ‏ذهنی با ویژگیهای مختلف دموگرافیک- معرفی تکنیک

Abstract

هدف این پژوهش، تعیین تأثیر درمان ریلکسیشن کوتاه شده ای که از فنون قبلی ریلکسیشن اقتباس و طراحی شده است که در کاهش علایم افسردگی مادران دارای کودک کم توان ذهنی با ویژگیهای مختلف دموگرافیک بود. این مطالعه شبه آزمایشی، دو گروهی ناهمسان با پیش آزمون و پس آزمون معین مطرح شدند که در آن 23 نفر به عنوان گروه آزمایش و 25 نفر از طریق همتاسازی با گروه آزمایش، به عنوان گروه گواه انتخاب شدند. تمرینات گروهی ریلکسیشن سه روز در هفته بمدت دو ماه با حضور گروه آزمایش انجام گرفت و اطلاعات درباره متغیرهای پژوهش، به کمک پرسشنامه های دموگرافیک، و افسردگی بک-II در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون از هر دو گروه، کسب شد. داده ها با تحلیل کوواریانس دوطرفه تجزیه و تحلیل شدند. طبق نتایج، تمرینات مستمر ریلکسیشن برای کاهش افسردگی گروه آزمایش تأثیر داشت و این تأثیر برای مادران دارای کودک با شدت عقب ماندگی ذهنی متفاوت، برای مادران با سطوح سواد متفاوت، با سطوح اقتصادی متفاوت، و محل سکونت مختلف بطور یکسان رخ داده بود. اما برای مادران در سطوح سنی مختلف تاثیر متفاوتی داشت، طوری که مادران بالای 35 سال کاهش بیشتری در افسردگی نسبت به مادران جوانتر داشتند (P<0/001). این پژوهش نشان داد که تکنیک آرامش طراحی شده در این تحقیق، از کارآیی خوبی درکاهش علایم افسردگی افراد با ویژگیهای مختلف برخوردار است.