پیش‌بینی سازگاری زناشویی براساس رشد اخلاقی

Abstract

مفهوم سازگاری زناشویی جایگاه برجسته­ای در مطالعات ارتباطات خانوادگی و زناشویی دارد. سازگاری در زندگی زناشویی در بر دارنده عواملی همچون: رضایت زناشویی، همبستگی دونفری، توافق در امور و ابراز محبت است. پژوهش حاضر به منظور پیش‌بینی سازگاری زناشویی بر اساس رشد اخلاقی انجام شد. به همین منظور 130 زوج در شهر تهران با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه­ای انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه‌های سازگاری زناشویی اسپانیر(DAS) و مقیاس رشد اخلاقی به کار رفت. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و ضریب همبستگی و رگرسیون چند‌متغیره استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده­ها نشان داد، بین سازگاری زناشویی با خرده مقیاس‌های رشد اخلاقی در اخلاق محیط زیستی با ضریب (42/0)، با اخلاق خانوادگی (61/0)، با اخلاق اجتماعی (42/0)، با اخلاق معنوی (41/0)، با اخلاق انسانی (49/0) و با اخلاق مراقبت خود (59/0) رابطه مثبت معنادار وجود دارد. میزان رشد اخلاقی هر یک از زوجین در 6 خرده مقیاس رشد اخلاقی باعث بهبود روابط، کاهش تعارضات زناشویی و بهبود سازگاری زناشویی می‌شود.