بررسی خودکارآمدی و خوش‌بینی در دانش‌آموزان دختر دبیرستانی و ارتباط ‏آن با سبک فرزند پروری مادران

Abstract

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی میزان خود کارآمدی و خوش‌بینی در دانش­آموزان دختر دبیرستانی و ارتباط آن با سبک فرزند پروری مادران آن‌ها بوده است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده­ها توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری موردمطالعه شامل کلیه دانش­آموزان دختر دبیرستانی (15-16 ساله) شهر تهران و مادران آن‌ها بود و نمونۀ موردنظر شامل 107 مادر و 107 فرزند بود که به روش تصادفی خوشه­ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارت‌اند از: پرسش نامۀ سبک­های فرزند پروری بامریند، پرسش نامۀ جهت­گیری زندگی (LOT-R) و پرسش نامۀ خود کارآمدی شرر و همکاران (1982). داده­های این پژوهش با استفاده از نرم­افزار SPSS، روش همبستگی و رگرسیون چند متغیری تحلیل شد. یافته­های حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد که رابطه بین سبک فرزندپروری مقتدرانه مادران با خود کارآمدی فرزندان معنادار است. همچنین بین سبک فرزندپروری مستبدانه و خوش‌بینی فرزندان به‌طور معناداری رابطه منفی وجود دارد. همچنین نتایج آزمون رگرسیون نشان داد خود کارآمدی و خوش بینی فرزندان از طریق سبک های فرزندپروری فابل پیش بینی است. با توجه به نتایج به دست آمده می­توان گفت که آموزش سبک فرزندپروری مقتدرانه به والدین می­تواند موجب ایجاد خود کارآمدی در فرزندان شود.