اثر کود‌های آلی و زیستی بر صفات رشد و عملکرد کمی گیاه دارویی ماریتیغال

Abstract

این آزمایش به­صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک­‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی واقع در رودهن در سال 1389 اجرا شد. تیمار­ها شامل پنج سطح کود ورمی­کمپوست (صفر، 5، 10، 15 و 20 تن در هکتار) و کود زیستی فسفات بارور 2 در دو سطح (تلقیح و عدم تلقیح با بذر) بودند. نتایج نشان داد ورمی­کمپوست اثر معنی­‌داری بر تمامی صفات مورد بررسی داشتند. تلقیح بذر با فسفات بارور 2 اثر معنی­‌داری بر تعداد کاپیتول، وزن تر برگ، وزن تر ساقه، وزن تر گل، وزن تر کل بوته، وزن خشک گل، وزن خشک کل بوته و عملکرد بذر داشت. همچنین از بین صفات مورد بررسی تنها قطر کاپیتول تحت اثر متقابل ورمی­کمپوست و کود زیستی معنی­‌دار نشد. بیش­ترین عملکرد بذر به علت افزایش تعداد کاپیتول، قطر کاپیتول و وزن هزار دانه با مصرف 20 تن ورمی­کمپوست حاصل شد. همچنین صفاتی مانند ارتفاع گیاه، وزن تر برگ، وزن تر ساقه، وزن تر گل، وزن تر کل بوته، وزن خشک گل و وزن خشک کل بوته نیز با مصرف نسبی 20 تن ورمی­کمپوست در واحد سطح (هکتار) دارای بیش­ترین مقدار بودند. با تلقیح فسفات بارور 2 به­علت افزایش تعداد کاپیتول در بوته و قطر کاپیتول، عملکرد بذر افزایش یافت. حداکثر عملکرد بذر (2/2150 کیلو­گرم در هکتار) تحت اثر متقابل مصرف نسبی 20 تن ورمی کمپوست × تلقیح فسفات بارور 2 در واحدسطح (هکتار)حاصل گردید. بنابراین مصرف نسبی 20 تن ورمی­کمپوست و تلقیح بذر با فسفات بارور 2 در واحدسطح (هکتار) به­علت افزایش عملکرد بذر بهترین تیمار بودند