بررسی کاربرد توام روشهای کنترل علفهای هرز و کود زیستی تثبیت کننده نیتروژن در کنترل علف هرز ذرت سینگل کراس 406
(ندگان)پدیدآور
روانگرد, شهلانصری, محمدصادقی, فرشادنوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
بهمنظور بررسی اثر سطوح مختلف کودزیستی تثبیت کننده نیتروژن و روشهای کنترل علفهای هرز، بر خصوصیات مرفولوژیکی و فیزیولوژیکی رشد ذرت رقم سینگل کراس 406، آزمایشی بهصورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سال زراعی 92-1391 در سه تکرار اجرا شد. کرتهای اصلی شامل کود زیستی تثبیت کننده نیتروژن در سه سطح: تلقیح بذر با کودزیستی ازوتوباکتر. تلقیح بذر با کودزیستی آزوسپیریلوم. شاهد (عدم مصرف کودزیستی) و کنترل علفهای هرز با پنج سطح: بدون وجین (شاهد)، وجین کامل، دو لیتر در هکتار علفکش نیکوسولفورون، یکونیم لیتر در هکتار علفکش نیکوسولفورون. یک لیتر در هکتار علفکش نیکوسولفورون بود. نتایج جدول مقایسه میانگین اثرات متقابل تیمارها نشان داد که بیشترین عملکرد دانه (1/11313 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد بیولوژیک (4/28673 کیلوگرم در هکتار) و شاخص برداشت (5/39 درصد) از تیمار تلقیح با ازتوباکتر و وجین کامل حاصل شد که با تیمارهای تلقیح با ازتوباکتر و مصرف دولیتر در هکتار علفکش نیکوسولفورون، آزوسپیریلوم و مصرف دو لیتر در هکتار علفکش نیکوسولفورون و آزوسپیریلوم و وجین کامل اختلاف معنیداری نداشتند و در یک کلاس آماری جای گرفتند. بالاترین میزان وزن هزار دانه (9/300 گرم) از تیمار مصرف آزوسپیریلوم و مصرف دو لیتر در هکتار علفکش نیکوسولفورون بهدست آمد که با تیمارهای تلقیح با ازتوباکتر و مصرف دو لیتر در هکتار علفکش نیکوسولفورون، آزوسپیریلوم و وجین کامل و ازتوباکتر و وجین کامل اختلاف معنیداری نداشتند و در یک کلاس آماری جای گرفتند. لازم بذکر است که کمترین میزان این صفات از تیمار عدم وجین و عدم کاربرد کود زیستی تثبیت کننده نیتروژن بهدست آمد. بالاترین میزان تعداد علف هرز در مترمربع (5/14 عدد)، وزن تر علف هرز در مترمربع (146/2 کیلـوگرم در متـر مربع) و وزن خشک علـف هرز در مترمربع (558/0 کیلوگرم در مترمربع) را تیمار مصرف آزوسپیریلوم و عدم وجین بهدست آوردند و مصرف کودهای زیستی ازتوباکتر و آزوسپیریلوم و وجین کامل و مصرف دو لیتر در هکتار علفکش نیکوسولفورون کمترین میزان را بهخود تخصیص دادند.
کلید واژگان
ذرتعلف هرز
علفکش نیکوسولفورون
عملکرد و اجزای عملکرد
شماره نشریه
3تاریخ نشر
2015-11-221394-09-01
ناشر
دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامینسازمان پدید آورنده
گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز و اداره جهاد کشاورزی گچساران، یاسوج- ایران.عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین- پیشوا، ایران
گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز، شیراز- ایران




