نوآوری های شاعران امروز در عرصة «طرح» شعر

Abstract

<strong>طرح، چهارچوب ساختار شعر است و تعیین</strong><strong>‌</strong><strong>کنندة شیوة ترکیب و تلفیق اجزای شعر. این مقاله به روش توصیفی–تحلیلی می</strong><strong>‌</strong><strong>کوشد که در مسیر شناخت بیشتر ابعاد و آفاق نوآوری</strong><strong>‌</strong><strong>های شاعران معاصر، پاره-ای از تازه</strong><strong>‌</strong><strong>ترین و ابتکاری</strong><strong>‌</strong><strong>ترین طرح</strong><strong>‌</strong><strong>های شعری را در آثار آنان، معرّفی، تبیین و تشریح کند. از میان انبوه طرح</strong><strong>‌</strong><strong>های تازه و مبتکرانه در قلمرو شعر امروز، در اینجا به برجسته</strong><strong>‌</strong><strong>ترین و نوآیین</strong><strong>‌</strong><strong>ترین آنها از جمله طرح-های نامه</strong><strong>‌</strong><strong>ای، سفرنامه</strong><strong>‌</strong><strong>ای، داستانکی، سینمایی، گزارشی، مکالمة تلفنی، بیان کابوس و رویا، بازجویی، سیلان ذهنی، غافلگیری پرداخته شده و با ارائة نمونه</strong><strong>‌</strong><strong>ها و شواهد شعری نشان داده شده است که اغلب این طرح و پلات</strong><strong>‌</strong><strong>های تازه، حاصل الگوهای تازة فرهنگی، ظهور ژانرهای هنری و ادبی تازه و نیز فن</strong><strong>‌</strong><strong>آوری</strong><strong>‌</strong><strong>های نوظهور در عرصة زندگی امروز است. کاربرد این طرح</strong><strong>‌</strong><strong>های شعری تازه، اغلب به ایجاد ظرفیّت های تازه در عرصة فرم، محتوا و زیبا</strong><strong>‌</strong><strong>شناختی شعر معاصر انجامیده است.</strong>