اثربخشی آموزش هوش هیجانی در کاهش پرخاشگری نوجوانان کانون اصلاح و تربیت کرمانشاه

Abstract

پرخاشگری به عنوان نوعی هیجان خشم یکی از مهمترین مسائل مشکلساز در برقراری رابطه با دیگران، خصوصاً در کانونهای اصلاح و تربیت است. تحقیقات نشان داده است که به کمک آموزش هوش هیجانی میتوان هیجانها را مدیریت کرد. هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش هوش هیجانی در کاهش پرخاشگری نوجوانان بزهکار کانون اصلاح و تربیت شهرستان کرمانشاه میباشد. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و طرح پژوهش پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل میباشد. جامعه آماری پژوهش شامل 48 نفر از مددجویان نوجوان بزهکار کانون اصلاح و تربیت شهرستان کرمانشاه میباشد. بعد از اجرای پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1992)، 30 نفر از مددجویانی که نمره پرخاشگری آنان بالاتر از سطح میانگین بود انتخاب و به صورت شمارش تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه (15نفر)تقسیم شدند. افراد گروه آزمایش به مدت دو ماه در 10 جلسه مورد آموزش هوش هیجانی با استفاده از پروتکل برادبری و گریوز(2003) قرار گرفتند. بعد از انجام آموزش هر دو گروه آزمایش و گواه مجدداً مورد آزمون پرخاشگری باس و پری(1992) قرار گرفتند. دادههای پژوهش با استفاده از شاخصهای آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با توجه به تجزیه و تحلیل دادهها میتوان نتیجه گرفت که آموزش هوش هیجانی در کاهش پرخاشگری مددجویان نوجوان کانون اصلاح و تربیت موثر بوده است. با توجه به نتایج بدست آمده میتوان گفت که آموزش مباحثی چون هوش هیجانی میتواند درکانونهای اصلاح و تربیت تا حد زیادی در کاهش انجام رفتارهای پرخاشگرانه بزهکاران نوجوان موثر باشد.