تحلیل الگوهای فضایی – مکانی جرایم سوء مصرف و قاچاق موادمخدر در بخش مرکزی شهر کرمانشاه

Abstract

برخی مکان ها و زمان ها دارای شرایطی هستند که احتمال وقوع بزه در آنها زیاد است. به بیان دیگر، محیط ارایه گر وضعیت و شرایطی است که بزهکار فرصت مناسبی جهت ارتکاب بزه در آن به دست می آورد. از این رو تحلیل فضایی–زمانی بزهکاری مبین این نکته مهم و اساسی است که در برخی بخش های شهر به سبب وجود ساخت کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی حاکم بر آن میزان بزهکاری بالاست و به عکس برخی فضاهای شهری مانع و عامل بازدارنده فرصت های مجرمانه است. بخش مرکزی و مناطق گذار شهر کرمانشاه به علت تراکم فوق العاده فعالیت های عمومی، مهاجرت نیروی انسانی، تنوع قومی و نژادی، حضور جمعیت ناپایدار و بی ثبات و افزایش تمایزهای اجتماعی و فرهنگی، موجب جدایی گزینی کالبدی- فضایی شده و مستعد جرایم ارتکابی سوء مصرف و قاچاق موادمخدر می باشد. این پژوهش با هدف تحلیل سازمان فضایی جرایم سوء مصرف و قاچاق موادمخدر در بخش مرکزی شهر کرمانشاه و شناسایی الگوهای مکانی تسهیل کننده این جرایم انجام یافته است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است. برای شناسایی و درک الگوهای مکانی جرایم سوء مصرف و قاچاق موادمخدر در بلوک های آماری محدودة بخش مرکزی شهر کرمانشاه از سامانه های اطلاعات جغرافیایی GIS استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش، مجموع جرایم ارتکابی سوء مصرف و قاچاق مواد مخدر است که در دوره زمانی یک ساله در شهر کرمانشاه به وقوع پیوسته است. یافته ها پژوهش نشان می دهد از کل جرایم ارتکابی مرتبط با مواد مخدر در شهر کرمانشاه که 857 فقره می باشد تعداد 99 مورد معادل 7/11 درصد آن در بخش مرکزی شهر رخ داده است، این در حالی است که بخش مرکزی فقط حدود 4 درصد مساحت شهر کرمانشاه را به خود اختصاص داده است تراکم نسبی جرم در محدوده بخش مرکزی دو فقره جرم در هر کیلومتر مربع و این وضعیت برای شهر کرمانشاه یک فقره جرم در هر کیلومترمربع است. در واقع میزان جرایم ارتکابی سوء مصرف و قاچاق موادمخدر در محدوده بخش مرکزی شهر کرمانشاه دو برابر بیشتر از متوسط وقوع جرایم در سطح شهر است.