راهبردشناسی دینی در تحول علوم انسانی

Abstract

<span style="text-decoration: underline;">هدف</span>: این نوشتار در صدد است با توجه به تعریف خود از دین و علم دینی، الگویی راهبردی ارائه دهد تا بتوان مجموعه ظرفیتهای دین را برای تحقق هدف مورد نظر؛ یعنی تحول در علوم انسانی به کار گرفت که این مهم در گرو تعریف و نگاه راهبردی به دین و تعامل آن با علم است. <span style="text-decoration: underline;">روش</span>: روش تحقیق، پردازش و تحلیل داده‌ها و اطلاعات خامی است که به صورت کتابخانه‌ای و دیجیتالی گردآوری شده‌اند. <span style="text-decoration: underline;">یافته‌ها</span>: دین بسان برنامه‌ای جامع و چندوجهی، قادر است ظرفیتها و نیازهای لازم را برای تحول در علوم انسانی تأمین کند. راهبردی که دین به منظور تحول در علوم انسانی ترسیم می‌کند، از دو حیث بینشی و روشی، قابل تأمّل و اجراست. دین از حیث بینشی، با ارائة اندیشه‌های کلان و بنیادین و گزاره‌ها و فرضیه‌های صادق علمی و از حیث روشی نیز با تقویت منابع شناخت و معرفت در تولید و پردازش علوم انسانی و ارائة اصول و راهکارهای مؤثر در روند تعلیم و تعلّم، قادر است افق نوینی از جایگاه علوم انسانی و کارکردهای آن را فراروی بشریت قرار دهد. <span style="text-decoration: underline;">نتیجه‌گیری</span>: به باور نویسنده، بدون کاربست آموزه‌های دینی، دستیابی به نظام جامع علوم انسانی و ایجاد تحول در آن، امری بعید به نظر می‌رسد. به نظر می‌رسد دست نیاز علوم انسانی در هیچ برهه‌ای از زمان بیش از امروز به سوی آموزه‌های دینی بلند نبوده است.