بررسی تحلیلی هویّت و مبانی انسان‌شناختی توسعة اجتماعی مدرن بر اساس اندیشة اسلامی

Abstract

<strong><em><span style="text-decoration: underline;">هدف:</span></em></strong> هدف محققان در این مقاله، اثبات و بیان‌ این نکته بود که الگوی توسعۀ اجتماعی مدرن نمی‌تواند به عنوان یک الگوی موفق و کارامد مطرح شود. <strong><em><span style="text-decoration: underline;">روش:</span></em></strong> این مقاله به روش کتابخانه‌ای تدوین شده است. <strong><em><span style="text-decoration: underline;">یافته‌ها:</span></em></strong> یکی از ابعاد گسترده و مهم توسعه، بُعد اجتماعی آن است که به معنای ایجاد بهبود در وضعیت افراد یک جامعه و حرکت به سوی زندگی سعادتمندانه بیان شده است. از آنجا که توسعۀ اجتماعی نسبت به سایر ابعاد توسعه از وجه انسانی بالاتری برخوردار است، بنابر این، مبانی انسان‌شناختی توسعۀ اجتماعی مدرن، اثر جهت‌داری بر این بعد از توسعۀ مدرن گذاشته و مسیر آن را طوری معیّن ساخته که آن را در تقابل کامل با توسعۀ اجتماعی مدّ نظر اسلام قرار داده است. <strong><em><span style="text-decoration: underline;">نتیجه‌گیری:</span></em></strong> در توسعۀ اجتماعی مدرن، پیامدهایی از جمله: جانشین شدن قانون و قراردادهای اجتماعی به جای شریعت و وحی الهی، فردگرایی و اولویت منافع فرد نسبت به جامعه، علم‌زدگی و اعتقاد به شأن‌محوری برای علم، تراکم ساختار و معرفت و از خودبیگانگی در انسان، منجر به ایجاد بحرانهای زیادی در جامعۀ مدرن غربی مانند بحران عقلانیت، بحران کارامدی و شکاف طبقاتی شده است.