معرفت‌شناسی طبیعت‌گرایی اخلاقی تقلیل‌گرا

Abstract

طبیعت‌گرایی اخلاقی در نگاه نخست، عنوانی معناشناختی و وجودشناختی است که تقلیل­گرائی و ناتقلیل­گرائی اخلاقی دو گونه از آن به­شمار می­آیند. <em><span style="text-decoration: underline;">هدف:</span></em>‌ این نوشتار به تحلیل و نقد طبیعت‌گرایی اخلاقی تقلیل­گرا از حیث توجیه باور اخلاقی پرداخته است. <em><span style="text-decoration: underline;">روش:</span></em><em>‌</em> روش مقاله، کتابخانه‌ای از نوع تحلیل اسنادی است. <em><span style="text-decoration: underline;">یافته‌ها:</span></em> در این مقاله به بررسی نحوۀ توجیه باور اخلاقی با فرض پذیرش موضع طبیعت‌گرایی اخلاقی تقلیل­گرا پرداخته شده است. بر اساس این نظریه، توجیه باور اخلاقی، مبتنی بر مشاهدۀ اموری غیر اخلاقی از قبیل سود بیشتر، توافق جامعه یا امر الهی بوده و در نتیجه، شاهد استنتاج توجیه باور به نتایج اخلاقی از مقدمات غیر اخلاقی هستیم. <em><span style="text-decoration: underline;">نتیجه‌گیری:</span></em> با وجود یک مقدمۀ اخلاقی مخفی ضروری در کبرای استدلال می‌توان راهی برای گریز از استنتاج نتایج اخلاقی از مقدمات غیر اخلاقی یافت. البته طبیعت‌گرایان اخلاقیِ ناتقلیل­گرا، از قبیل <em>استرجن</em> و <em>بوید</em> کوشیده‌اند حیث معرفت‌شناختیِ طبیعت‌گراییِ اخلاقی را به گونه‌ای مطرح کنند که هم طبیعی بودن علم اخلاق و مشاهدۀ تجربی امور اخلاقی را لحاظ کرده، هم استنتاج توجیه باور به نتایج اخلاقی از مقدمات غیر اخلاقی را رد کنند.